باز هم بررسی تحریف و  انحرافی دیگر از کتاب مقدس (تورات و انجیل) .

شکی نیست که معجزه، یکی از بزرگترین نشانه های نبوت  هر پیامبری میباشد. معجزه به امر خارق العاده ای میگویند که از توان انسانهای معمولی خارج باشد. البته انجام آن باید با ادعای نبوت همراه باشد. بدیهیست که معجزه ی هر پیامبر باید معقول و مشروع باشد . مثلا شفا دادن بیماریهای لا علاج یا درمان کور مادر زاد و یا حتی زنده کردن مردگان. اما انجام کارهای خلاف عقل و شرع آن هم به  عنوان معجزه از پیامبران بسیار بعید بلکه نادرست به نظر میرسد....

 یکی از دلایل تحریف کتاب مقدس - اعم از تورات و انجیل - وجود اتهامات بی اساس و خلاف عفت و عقل و شرع به انبیای الهی میباشد. در این مبحث فقط به عنوان نمونه به یکی از این موارد اشاره میکنیم. امید است که قشر روشنفکر یهودی و مسیحی امروز با دید بازتری به این موضوع بنگرد تا حقیقت روشن شود.  ولی در ابتدا از روح پیامبر بزرگ الهی بابت تکرار این اتهامات طلب عفو میکنیم. 

اتهام زنا کردن حضرت لوط با دو دخترش در کتاب عهد عتیق در سفر پیدایش باب 19 چیزی میباشد که هم اکنون عین متن آن را خواهید دید :

در جلسه ی قبل عرض شد که خداوند در قران هم از امکان رجعت در سوره ی طارق آیه ی 8 سخن گفته و هم از وقوع آن در سوره ی نمل ایه ی 83. پس چرا دشمنان شیعه خاصه وهابیان در شبکه ها و سایتهای خودشان سعی در انکار رجعت دارند؟!!

در آستانه ی میلاد حضرت مسیح به نکته ای درباره ی ایشان اشاره میکنیم. برای حضرت عیسی القاب متفاوتی در مسیحیت گفته شده است، که خیلی از این اسم ها ساخته ی شاگردان و تابعین او و نویسندگان اناجیل هست و واقعیت ندارد، ولی اسامی معروف ایشان در بین مسیحیت عبارتند از: «عیسی» که در اصل «یسوع» بوده به معنی «نجات دهنده» و یهودیان آن را «یسوس» می خواندند و در عربی هم «عیسی» می گویند و اسامی دیگری هم برای ایشان گفته اند مانند؛ بنده خدا؛ منجی؛ راه حقیقت، شبان؛ نیکو؛ کلمه خدا؛ زندگی و… اما در قرآن تنها دو نام برای ایشان آمده است یکی «عیسی» که ۲۳ بار در قرآن آمده است و دیگری «مسیح» که ۹ بار در قرآن ذکر شده است.

در قرآن آمده است: «إِذْ قالَتِ الْمَلائِکهُ یا مَرْیَمُ إِنَّ اللَّهَ یُبَشِّرُک بِکلِمَهٍ مِنْهُ اسْمُهُ الْمَسیحُ عیسَی ابْنُ مَرْیَمَ وَجیهاً فِی الدُّنْیا وَ الْآخِرَهِ وَ مِنَ الْمُقَرَّبینَ؛ [یاد کن‏] هنگامی‏[را] که فرشتگان گفتند: ای مریم، خداوند تو را به کلمه‏ ای از جانب خود، که نامش مسیح، عیسی بن مریم است مژده می‏دهد، در حالی که‏[او] در دنیا و آخرت آبرومند و از مقربان‏[درگاه خدا] است»(آل عمران، ۴۵) که هم نام مسیح و هم نام عیسی بن مریم در آن آمده است و جالب است که همواره «عیسی بن مریم» گفته است.

ولی در منابع اسلامی سخن از القاب دیگری هم شده که قابل تاملند. مثلا در برخی روایات از عیسی با عنوان : (معلم الخیر) یاد شده.

شیخ علی زند قزوینی

در سالروز عید ولادت حضرت عیسی بن مریم قرار داریم . قطعا امروز یک میلیارد و پانصد میلیون مسلمان همراه با دو میلیارد و اندی مسیحی از این ولادت در جشن کریسمس شادمانند. چرا که به باور مسلمین یکی از بزرگترین انبیای اولوالعزم پروردگار متولد شد. و به باور مسیحیان خداوند متولد گردید !!! حالا اینکه خداوند مگر متولد میشود و به دنیا می آید و میمیرد سوالاتی هست که هر عاقلی که با توحید آشنایی دارد محال بودن این امور را میفهمد. 

آری خداوند متولد نگردید عیسی مسیح فرستاده ی خداوند به دنیا آمد . و دروغ بودن نسبت الوهیت به مسیح از خورشید واضح تر است.

عیسی یا همان یسوع که در کتب اناجیل از او با عنوان  معلم یاد شده. و در روایات ما هم گاهی او را با همین لقب یاد کرده اند. چون او همواره کوشید تا با کلمات وحیانی خویش مردمان را از جهالت برهاند به او لقب معلم دادند.

اما جالب اینکه همه ی کلمات و سخنان آن رسول بلند پایه در انجیل نیامده بلکه برخی از آنها را امامان مسلمین نقل و بیان کرده اند که مطالعه و خواندنش برای مسلمین درس آموز و برای مسیحیان تعجب برانگیز و برای هر انسانی چراغ راه است. و بهترین نوید برای وحدت ادیان است. 

من به مناسبت روز ولادت عیسی فقط به یک نمونه روایت ناب از امام صادق پیشوای شیعیان اشاره میکنم که حاوی نکته ای عجیب از کلمات پند آموز عیسی بن مریم است.

الإمامُ الصّادقُ عليه السلام: إنّ عيسى بنَ مَريمَ عليه السلام قالَ: داوَيْتُ المَرْضى فشَفَيتُهُم بإذنِ اللّهِ، و أبْرَأتُ الأكْمَهَ و الأبْرَصَ بإذنِ اللّهِ، و عالَجْتُ المَوْتى فأحْيَيتُهُم بإذنِ اللّهِ، و عالَجْتُ الأحمَقَ فلَم أقْدِرْ على إصْلاحِهِ.

امام صادق عليه السلام: عيسى بن مريم گفت: بيماران را طبابت كردم و به اذن خدا آنان را درمان كردم، كورانِ مادر زاد و مبتلايان به پيسى را به اذن خدا بهبود بخشيدم، و مردگان را به اذن خدا زنده كردم، اما احمق را نتوانستم اصلاح كنم!!!

شیخ علی زند قزوینی 

منبع : الاختصاص، ص 221 .