در سالروز ولادت حضرت حسین بن علی سید الشهدا هستیم. انچه مسلما از آیات و روایات قابل برداشت هست و وجدان ادمی نیز گواهی بر صدق این گزاره است اهمیت محبت به خدا و اولیای خداست. 

کسی که ایه ی : (ان کنتم تحبون الله فاتبعونی یحببکم الله ) را مورد تامل قرار داده و یا حدیث مشهور نبوی مورد اتفاق فریقین را دیده که فرمود: ( افضل الاعمال الحب فی الله) به نیکی میداند که محور و میزان اعمال حب قلبی میباشد.

اکنون با این مقدمه به حدیثی آن هم به شهادت یکی از کبار صحابه ی نبوی درباره ی مولود امروز و محبان او میپردازیم تا بهتر درک کنیم که دوستداران و زائران و گریه کنان امام حسین کجا قرار دارند و بی خبران از این وادی در کجایند؟!! 

حذیفه بن یمان می گوید : پیامبر خدا را دیدم در حالی که دست حسین بن علی علیه السلام را گرفته بود و میگفت:

(يا أيُّهَا النّاسُ هذا الحُسَينُ بنُ عَلِىِّ فَاعِرفُوهُ فَوَ الَّذي نَفسِى بِيَدِهِ إِنَّهُ لَفي الجَنَّةِ و مُحِبِّهِ فِي الجَنَّةِ و مُحِبِّي مُحِبِّيهِ في الجَنَّةِ ) . [ الأمالى ، صدوق ، ص 355 .]

اى مردم! اين حسين ، فرزند على است . او را بشناسيد . سوگند به آن كه جانم در دست اوست ، او و دوستدارانش و دوستداران دوستدارانش در بهشت اند .

با مدعی نگویید اسرار عشق و مستی

بگذار  تا بمیرد  در رنج  خود  پرستی

شیخ علی زند قزوینی